Na Santiago voelt het vreemd om weer thuis te zijn, we maken de balans op en voelen allebei heimwee naar het vrije leventje op de fiets. Er ontstaan ook meteen nieuwe plannen voor een volgende reis maar die staan nog in de kinderschoenen en zullen verder uitgewerkt moeten worden. Omdat veel mensen van onze reisverslagen hebben genoten ben ik aan het bedenken hoe ik hier een vervolg aan kan geven in de vorm van een boek of doorlopend blog. In ieder geval hebben we thuis genoeg stof om na te denken en voelt het ruim, open en vrij om naar de toekomst te kijken.
Voor alle mensen die het blog hebben gelezen en weten dat ik onderweg de Yogasutra's van Patanjali heb bestudeerd wil ik hier een verslag doen van de bevindingen die ik heb opgedaan. In het stuurtasje van mijn fiets heb ik elke dag een andere sutra geschoven zodat ik die onderweg kon bestuderen. In de Yogasutra's wordt in 195 korte teksten weergegeven hoe je de yogaleer kunt gebruiken om je leven vorm te geven. De teksten staan oorspronkelijk in het Sanskriet en worden daarna uitgelegd in het Engels of Nederlands. Ik heb ze al meerdere malen uitgebreid bestudeerd, maar je hebt er jaren voor nodig om het allemaal een beetje te kunnen bevatten. Onderweg heb ik dagelijks een andere Sutra voor mijn neus gehad op de fiets en ik moet eerlijk zeggen dat ik er niet altijd aan toe kwam om er door de dag heen naar te kijken. Soms was het fietsen te zwaar of moest ik teveel opletten op mijn omgeving om de teksten goed tot me te kunnen nemen. Maar er waren ook dagen bij dat ik de tekst juist heel treffend vond en dat het me geholpen heeft om door moeilijke etappes heen te komen.
Ik heb vooral ontdekt dat de repeterende beweging van het fietsen heel goed kan helpen om in een meditatieve sfeer te komen. En dat is eigenlijk precies waar in het in de sutra's om gaat: je hoofd leeg maken om zo dichter te komen bij jouw ware Zelf. En al klinkt dat wat zweverig, het is bij jou vast ook wel eens een onderwerp geweest waarover je hebt nagedacht: wie ben ik eigenljik, waar kom ik vandaan en waar ga ik naar toe als ik dood ben? Juist in de stilte en rust van de vrije omgeving in Spanje ben ik hier weer verder mee gekomen en hoop ik dat ik hiermee ook anderen kan inspireren. Daarom blijf ik voorlopig verder gaan met het blog van de Yogi's op de fiets, om andere mensen te inspireren op hun (levens)pad!
Deze week sprak ik iemand die na een moeilijke periode bezig is om haar leven weer op de rit te krijgen en raakten we meteen in een diepgaand gesprek. Ik merk dat veel mensen op zoek zijn naar zingeving en geluk, wat je daar dan ook onder verstaat. Alle boeken, websites, reclames en meldingen op social media proberen je door middel van hun methode, product of aanbod zover te krijgen dat je denkt dat dit ultieme item jou uiteindelijk geluk zal brengen. Helaas word je meestal niet lang gelukkig van een nieuwe auto, een zonnige strandvakantie of een reep chocola. Als de eerste deuk in je auto komt, als je vakantie voorbij is of toch regenachtig blijkt te zijn en als je reep chocolade op is, is het geluk voorbij en moet je weer op zoek naar een andere prikkel die jou dit geluksgevoel gaat geven. Deze prikkels van buitenaf geven geen langdurig geluk, maar zorgen voor genot, wat natuurlijk op zich heel prettig is en je ook zeker regelmatig mag genieten. Het ware geluk consumeer je echter niet door middel van je vijf zintuigen, die zorgen voor genotsprikkels die kortstondig zijn en een bepaald verlangen oproepen. Het echte geluk zit van binnen en kan juist op de meest onverwachte momenten naar boven komen.
Tijdens de interviews die ik een paar jaar geleden heb gehouden over zingeving en spiritualiteit bij vrouwen gaf bijna iedereen die ik de vragen over spiritualiteit had voorgelegd aan, dat ze dit met name konden ervaren in de natuur. Die echte geluksgolven die je zomaar ineens kunnen overvallen als je (meestal alleen) ergens bent in de vrije natuur, het lijkt dan alsof je aangeraakt wordt door iets dat groter is dan jijzelf. Die weidsheid en dat bijzondere gevoel ervaar ik regelmatig als ik onderweg ben op de fiets en in the middle of nowhere rijd. Ik denk dat ik daarom verslaafd ben geraakt aan het fietsen en dan met name in een ongerepte omgeving. Het voelde deze week toch anders toen we het bekende rondje Ouddorp of het rondje Brabant aan het rijden waren op de fiets.
Maar hoe werkt dat precies met dat geluksgevoel en waarom ervaar je dat met name als je alleen bent in een omgeving met weinig sporen van menselijke invloeden? Ik denk, als ik er nu zo over filosofeer, dat je dan pas beseft dat er dingen zijn die wij niet zelf hebben gemaakt en die je laten voelen dat je onderdeel bent van een groter geheel. Omdat Nederland vrij dichtbevolkt is heb je bijna overal wel verkeerslawaai of andere geluiden die de stilte verstoren, zelfs als je in de natuur bent en is het moeiljk om je helemaal vrij te voelen. In Spanje waren er dagen bij dat we op de fiets helemaal niemand tegenkwamen en er ook geen geluiden waren van auto's of vliegtuigen. Het is natuurlijk niet zo praktisch als je boodschappen moet doen of een camping zoekt, maar toch zijn dat de dagen geweest waarop ik het meest heb genoten en me verbonden voelde met de natuur. De kunst is nu om dat interne geluksgevoel vast te houden en dat doe ik door middel van een dagelijkse ochtendmeditatie. In het volgende blog vertel ik hier meer over, maar ik verklap alvast dat er ook een meditatieboekje in de maak is waar iedereen zelf thuis mee aan de slag kan, wordt vervolgd.......