Blog

De hotelkamer valt in de loop van de nacht toch een beetje tegen: de matras is keihard, we worden constant belaagd door muggen en de airco verspreidt een doordringende benzinelucht die op je luchtwegen slaat. Kortom een gebroken nacht, waarbij we na een paar uur slaap er weer uit moeten. Nu op weg naar de Taj Mahal, het eerste stuk met onze eigen privé taxi en daarna met een toeristenbusje. Het busje zit volgepropt met buitenlandse toeristen, voornamelijk Engelsen en we arriveren bij de Oostingang van de Taj Mahal. Het blijft een fascinerend verhaal dat Sjah Jahan dit prachtige marmeren mausoleum liet bouwen voor zijn geliefde overleden vrouw Mahal. De gids vertelt dat de Sjah voor zichzelf een zwart praalgraf wou laten bouwen op de andere oever van de rivier, in dezelfde trend als de Taj. De fundering ligt er nog,  maar het mausoleum is niet afgemaakt. De zoon van Sjah Jahan was het er niet mee eens, hij stopte de bouw en sloot zijn vader op in het Rode Fort dat we gisteren bezochten. Daar kon de Sjah vanaf het balkon kijken naar de Taj Mahal, waar hij zelf ook een praalgraf kreeg na zijn overlijden. We bekijken samen met de gids het hele complex, het is prachtig om te zien hoe de opgaande zon zorgt voor een kleurenschakering aan de zijkant van de koepel. Het licht zorgt telkens voor een ander kleurenspel op de ingelegde edelstenen die schitteren in het marmer. De bewaking let erop dat iedereen de juiste richting in loopt volgens de aangegeven route en één van hen komt ons waarschuwen dat we geen yogashoudingen op de foto mogen zetten in het beveiligde gedeelte. Aan de zijkant is er minder bewaking en lukt het wel om yogafoto’s te maken, toch leuk voor op de website!
Terug in het hotel hebben we zin in een lekker ontbijt, het wordt helaas alleen geroosterd brood met boter en jam; de curry die we uitproberen is waarschijnlijk een restje van de vorige dag en ruikt en proeft erg zuur…..
Ik heb mijn maag en darmen goed voorbereid op de reis met een uitgebreide verwenkuur van probiotica maar laten we het toch maar rustig aan doen! De koffers gaan weer in de taxi en we gaan op weg naar Jaipur, de roze stad. De gids gaat mee en we bezoeken onderweg eerst de restanten van de oude stad Fatehpur Sikri, ten zuid-westen van Agra. Deze ommuurde stad is ook gebouwd door Akbar de Grote, de grootvader van Sjah Jahan en heeft dezelfde bouwstijl als het fort dat we gisteren hebben bezocht. Akbar had naast zijn harem drie echtgenotes, een hindu-, een christen- en een moslimvrouw. Op deze manier wou hij de culturen met elkaar vermengen. Hij bouwde voor alle drie de vrouwen een groot paleis in Fatehpur Sikri, waarbij de Hinduvrouw, die hem zijn eerste zoon gaf, het grootste paleis kreeg. In de versiering van de paleizen zie je de combinatie van islam en hindu cultuur, zoals het Swastika teken en de boogvorm van de ramen. Het enorme stenen bed van Akbar is in ieder geval groot genoeg voor de hele familie! Onze gids gaat terug naar Agra en wij vervolgen onze reis met Sabhi in de taxi. Het is een paar uur durende rit en onderweg stoppen we om thee te drinken bij een tentje langs de weg. Plastic stoelen met een kapotte rugleuning die nog nooit een poetsdoek hebben gezien worden aangerukt en daar zit ik dan tussen een groepje starende mannen. Om niet te veel aanstoot te geven heb ik mijn sjaal om mijn hoofd geslagen en wachten we zo op de thee. Het is chaitea en deze smaakt hier erg lekker. De mannen blijven gapen en ik ben blij dat ik met deze hitte niet zo vaak hoef te plassen. Ik denk namelijk niet dat er hier een damestoilet in de buurt is…..
Aan het einde van de middag komen we eindelijk in Jaipur, het is een grote stad. Het is de hoofdstad van de deelstaat Rajasthan en wordt ook wel de ‘roze stad’ genoemd. Dit omdat veel gebouwen in roze-oranje tinten zijn geschilderd die de stad een warme sfeer geven. Tijd voor een middagdutje in het volgende hotel. Dit is tot nu toe het beste hotel, een mooie ruime kamer met badkamer en een goed bed, dat is fijn! Sabhi haalt ons op voor het diner en we toeren een half uurtje door de drukke stad, het is ongelooflijk dat hij hier zonder tomtom de weg kan vinden, maar bij navraag blijkt hij dit programma zeer regelmatig te doen met buitenlandse gasten. En wij maar denken dat we zo uniek zijn! We worden afgezet bij een Indiaas eethuis en zijn daar de eerste gasten. Er is een plaatselijke volksdansgroep waar we zodra we binnen zijn meteen een privé optreden van krijgen. Traditioneel aangeklede meisjes dansen met rinkelende bellen aan hun enkels en brandende vuurpotten op hun hoofd. Best leuk om te zien, totdat we wel heel opdringerig benaderd worden om toch vooral de fooi niet te vergeten. Ja hoor, het zat erin. Jammer dat dit er iedere keer zo dik bovenop ligt. Tijdens het eten voeren ze steeds als er nieuwe gasten binnenkomen dezelfde show op en zwaaien uitnodigend met de briefjes van 100 roepie, dit is de bedoeling! Het eten is prima en we komen moe op de hotelkamer aan. Even de foto’s van vandaag bekijken en dan tijd om te gaan slapen.