Dag 12: silence day
Vandaag is het donderdag, dus Silence Day en is het de bedoeling dat je de hele dag niet praat. Het brengt je verder in meditatie als je de aandacht naar binnen richt en niet teveel energie verspilt met praten. Bij de ochtendmeditatie word ik opnieuw geconfronteerd met de beperkingen van mijn lichaam tijdens het zitten. Zodra we beginnen voel ik al dat de zenuwen in mijn linkerbeen worden afgekneld en dat ik dit niet lang vol zal kunnen houden. Dat is jammer van de meditatie want nu is het opnieuw een worsteling met mijn lichaam en niet een meditatieve ervaring. Je zit hier zo vaak in meditatiehouding, ook tijdens andere lessen dat het soms echt niet meer vol te houden is. Ik geloof toch dat mijn lichaam daar niet voor gemaakt is, Indiase mensen hebben een andere lichaamsbouw en kunnen dat veel gemakkelijker volhouden. Bovendien geeft de menopauze wat gewrichtsklachten en die spelen nu meer op als ik lang zit.
De volgende meditatie kies ik daarom voor een stoel en dat is een hele verbetering. Ik ontdek tijdens deze retraite dat ik mijn lichaam de laatste tijd teveel heb belast, mijn linkerschouder en monnikskapspier geven aan dat hier teveel stress is opgeslagen. Je zou zeggen dat een yogadocent altijd relaxed is, maar helaas is dat niet het geval. Mijn dagelijkse schema is lang, meestal werk ik van negen tot negen en op zaterdag ook nog van acht tot zes tijdens de docentenopleiding. Na één dag weekend begint dan weer de volgende werkweek, dus is het niet vreemd dat dit soms wat teveel is. Ik neem me voor om overdag meer tijd te nemen voor mijn eigen oefeningen en dat in te plannen in mijn agenda, dat is alvast een goed voornemen!
Savitri spreekt ons vandaag vermanend toe dat de ademhaling nog niet optimaal is en dat dit wel een vereiste is voor een goede meditatie. Nou vind ik het niet zo vreemd dat je met deze temperaturen van rond de 40 graden, niet zo relaxed kan ademhalen. Ook spelen maag en darmen vandaag weer op, dat bevordert ook niet bepaald een goede ademhaling in het middenrif. Excuses genoeg dus, maar ze heeft een punt (dat trouwens voor de hele groep geldt) dus ik ga er aan werken. Tijdens de avondmeditatie besteed ik een groot deel van de tijd aan het bestuderen van mijn ademhaling en merk ik inderdaad dat die vrij hoog zit en dat ik moeite heb om goed door te ademen naar de flanken. Nu ik op een stoel zit, heb ik geen problemen met het zitten of met slapende benen, dat is een groot voordeel. Mijn linkerschouder speelt wel op, maar ja, je mind moet zich toch ergens mee bezig houden……