Dag 14: mind
De dagen lopen langzaam in elkaar over, we zijn nu bijna twee weken in India en ruim een week in de Ashram. Ik ben gewend aan het dagelijkse ritme en merk dat het ook steeds rustiger wordt in mijn lichaam en in mijn geest. Hier gebruiken ze het woord ‘mind’, je kan het vertalen met ‘geest’, maar dat blijft toch een beetje behelpen vind ik. Daarom houd ik het maar bij het woord mind. Dat geeft beter weer waar het hele proces zich afspeelt en waar je eigenlijk ook steeds door belemmerd wordt. Ik ben deze retraite veel te weten gekomen over mijn mind. Ik vond het altijd vreemd dat je je mind kan zien als iets dat losstaat van jezelf en waar je naar kan kijken. Swami Rama had een bekende uitspraak: ‘all of the body is in the mind, but not al of the mind is in the body’. Daar ben ik ook veel mee bezig geweest. In veel meditatiesessies word ik afgeleid door mijn lichaam, dat constant aandacht vraagt in mijn hoofd. Daardoor gaat de adem omhoog en lukt het niet om dieper in meditatie te komen. Ook vindt de mind steeds iets nieuws om zich mee bezig te houden: ‘wat zal ik straks gebruiken in mijn eigen lessen’? of: ‘zou de bel al bijna gaan voor het eten’? Maar door het oefenen met mijn eigen mantra en door de bewustwordings- oefeningen en de rust gaat het al steeds beter.
Vandaag is de laatste dag van het mantra programma, na de ochtendmeditatie hebben we nog één les van Swami Prayag Giri waar ook nog andere docenten bij aanwezig zijn. Het is vooral een evaluatieronde waar vragen gesteld kunnen worden naar aanleiding van het programma. Ik vraag aan één van de docenten of er ook Hatha yoga lessen gegeven worden voor gevorderden, omdat er in deze groep bijvoorbeeld ook een aantal mensen zijn die zelf les geven in yoga. Het antwoord van John is dat er in de Himalaya traditie vooral gewerkt wordt met oefeningen die ervoor zorgen dat je stil in meditatiehouding kunt zitten en dat het niet zozeer gaat om moeilijke asana’s. Je kan beter een paar houdingen heel goed leren zegt hij, waarbij je dan oefent om de houding heel lang vol te kunnen houden en zo je lichaam en geest stil maakt. De docenten opleiding die hier gegeven wordt is ook met name gericht op je eigen oefening en verdieping en later pas op het lesgeven. Je kan een paar jaar doen over één level, waarbij je dan begeleiding krijgt van een persoonlijke mentor. Heel anders dan bij ons dus, waarbij mensen eigenlijk meteen aan de slag willen als docent en al gauw verveeld zijn als je steeds dezelfde oefeningen laat doen. Ik ga eens kijken hoe ik hier een tussenweg in kan vinden, want het is wel iets om over na te denken. Nog meer bewustzijn in de houdingen en meer verdieping is een goede aanvulling.