Sri Aurobindo
Klokslag half 10 mogen we naar boven lopen en worden naar de werk/slaapkamer van Sri Aurobindo gebracht. Het is bijzonder om de bekende foto van hem te zien waarin hij in de grote stoel zit in zijn werkkamer. Dezelfde stoel en de boekenkast erachter zien we in het echt en ook zijn bed staat er nog.
Ik krijg een plekje toegewezen en ga op de grond zitten om te mediteren. Arjen krijgt vanwege zijn knieproblemen een krukje. Minutenlang zit ik in stilte en probeer me daarna voor te stellen hoe het zou zijn als je hier in de vorige eeuw zou zitten in aanwezigheid van de Moeder en Sri Aurobindo. Het moment is voorbij, we krijgen een envelop en bloemen, geven een donatie en lopen naar beneden langs de Samadhi ( het grafmonument) van Sri Aurobindo en de Moeder. In de envelop zit een kaartje met foto van de Moeder en de tekst: ‘From the viewpoint of the inner nature, the individual is more receptive on his birthday from year to year, and thus it is an oppurtune moment to help him to make some new progress each year’ the Mother. Een prachtige tekst die ik meeneem voor vandaag en natuurlijk ook voor alle andere verjaardagen die hopelijk nog gaan komen.
De Tuk Tuk brengt ons terug naar het guesthouse. Helaas zijn we deze week helemaal aangewezen op dit vervoermiddel, ze noemen het hier een auto. In eerste instantie zouden we een fiets huren om ons binnen Auroville te verplaatsen, maar dat gaat nu voor Arjen niet lukken. Bovendien is het fietsen ook nogal een onderneming hier, de weg zit vol kuilen, die nu vol modder staan en het guesthouse ligt eigenlijk middenin een soort sloppenwijk. De meeste mensen verplaatsen zich met een scooter of brommer of gaan gewoon lopen, fietsers zie je weinig. De chauffeur van de Tuk Tuk blijft iedere keer op ons staan wachten tot we weer terug willen, dat geeft me af en toe toch een onrustig gevoel. Waarschijnlijk zit hij er zelf niet zo mee want hij vraagt steeds een flink bedrag als hij ons weer heeft teruggebracht. Omgerekend van roepies naar euro’s is dat voor ons nog steeds niet veel, dus we laten het maar zo.