Tijdens het luisteren naar dit fascinerende verhaal, de rondleiding door het bos waarbij het steeds donkerder wordt, de voorlichtingsfilm en de maaltijd voel ik dat de muggen hier rijkelijk aanwezig zijn. Ik word op alle denkbare plaatsen gestoken en probeer het met Deet nog een beetje tegen te gaan maar helaas. Normaal gesproken zou ik hier vrij panisch van worden en meteen aan de slag gaan met prikweg, maar dat is nu niet het geval. Het is zo bijzonder om hier te zijn en te luisteren naar deze enthousiaste mensen die niet alleen in India, maar ook in Kenia en Haïthi bezig zijn om op deze manier het leven van kansloze mensen te veranderen dat ik erg onder de indruk ben en vergeet om me druk te maken over muggenbulten. Tijdens de vegan maaltijd die heerlijk smaakt praat ik met een Italiaanse man die in Canada woont en nu voor een half jaar als vrijwilliger in Auroville is met zijn vriendin. Hij is niet bekend met integrale yoga en weet ook niet zoveel over de Moeder en Sri Aurobindo maar is erg geïnteresseerd in het wonen en werken in een gemeenschap zoals Auroville. Ook met de oprichter van Sadhana Forest, Aviram Rozin maken we een praatje. Hij is met zijn gezin ooit als pionier begonnen op deze plek. Ze bouwden een hut en zijn gaan graven, hoe bijzonder is dat. De afwas doen op deze plek is ook heel bijzonder. Om geen water te verspillen zijn er verschillende grote teilen neergezet waarbij je begint met afspoelen, daarna met as en vezels van de kokosnoot gaat schrobben en tenslotte in de grootste teil je bord in de week legt. De jongeman naast mij vertelt dat dit in het dorp waar hij vandaan komt nog als rituele handeling wordt gedaan. Zo zie je dat de vroegere tradities zo gek nog niet waren. (Maar de vaatwasser ook niet!). We komen pas laat bij de bushalte aan waar de chauffeur van de Tuk Tuk geduldig op ons staat te wachten.