De dagen gaan snel en we hebben inmiddels al twee sessies bij de vuurplaats gehad. Het is een bijzonder ritueel om bij het vuur te zitten en daar symbolisch de zaden en rijst in te verbranden. De Pandits reciteren de mantra en na elke mantra klinkt er ‘swaha’ en gooi je een beetje van het mengsel in het vuur. Aan het hoofdeinde zit iemand die met de lange lepel de ghee er bovenop schept zodat alles steeds sissend verbrand. De zaden en rijst pak je met het topje van de duim, middel en ringvinger van je rechterhand en je schept het zo als het ware op. Je houdt het voor je hart terwijl de mantra klinkt en daarna offer je het in het vuur. Alles wordt zo gezuiverd vanuit je hart en dat is een mooie gedachte. Er zijn zoveel verstoringen in je dagelijks leven die zorgen voor ballast en onrust, dat merk ik altijd pas goed als ik hier ben. Het duurt een aantal dagen voordat ik echt tot rust kom en dieper kan gaan ontspannen. Het is fijn om problemen en zorgen die er op je pad komen van een afstandje te bekijken, dan komt er meer overzicht en is de oplossing vaak dichterbij dan je denkt. Terwijl ik bij het vuur zit, offer ik één voor één de situaties die ik de afgelopen maanden ben tegengekomen. Ik stuur het omhoog naar het Goddelijke en voel dat het steeds lichter wordt en helderder in mezelf.