Dag 10: verdieping
.jpg)
Vandaag is het volle maanmeditatie. We doen hier thuis ook altijd aan mee, overal ter wereld wordt er op de dag van de volle maan gemediteerd op een bepaald tijdstip. Je krijgt een schema van de dag en de tijd, in Nederland is dat altijd om negen uur ’s avonds. Hier is het om zeven uur ’s morgens, dat is geen probleem, want dat is de normale tijd voor de ochtendmeditatie. We starten zoals gewoonlijk met de ochtendmantra’s, daarna de kriya yoga (joints&glands) en de meditatie. Ik heb gisteren door de foundation klas en de aanwijzingen van de leraren weer wat meer houvast gekregen bij mijn meditatie. In de meditatie bij de Swami die we gisteravond hadden heb ik dat al toegepast en vanmorgen ben ik er weer mee bezig. De Swami deed een geleide meditatie waarmee je een aantal punten in jezelf afgaat om te kijken hoe het daar voelt. Hij vertelde op het laatst ook nog dat je iedere keer maar een kleine stap hoeft te nemen, dat is wat Savitri gisteren ook benoemde: werk aan één punt en probeer dat te verbeteren en ga daarna pas verder met het volgende. Zo houd je het concreet en werkbaar voor jezelf en zie je ook vooruitgang. In mijn meditatie spreek ik met mezelf af dat ik me niet laat afleiden door mijn lichaam, door pijntjes en ongemak, maar gewoon doorga in meditatie. Dat helpt wel, ik ga af en toe nog wel verzitten, maar blijf dan wel in meditatie. Ook kijk ik vanaf een afstandje naar mijn mind, iedere keer komt er een ander leuk onderwerp voorbij en hoe verleidelijk is het dan om daar eens heerlijk over na te gaan denken. Ik spreek mijn mind vermanend toe dat ik daar geen zin in heb en concentreer me in het hartchakra. Dat is een hele verbetering, ik merk nu dat ik af en toe al verder kom voorbij het lichaam en voorbij de gedachten. Toch blijft mijn rechterheup een vervelend zeurend gevoel geven tijdens meditatie en gaat mijn rechterbeen na een half uur echt slapen en prikken. Dat is moeilijk te negeren, hoe zeer ik ook mijn best doe.
Iedere keer maak ik een kleine stap en vooral gisteren zijn er weer een aantal dingen op zijn plaats gevallen. Ik gaf bij Savitri aan dat ik het moeilijk vind om een balans te vinden tussen het klaarstaan voor anderen en het bezig zijn met mijn eigen practice. Het antwoord van haar was iets dat ik natuurlijk allang weet, maar toch nog graag even bevestigd wou hebben: ‘je kan alleen anderen helpen als je ook goed voor jezelf zorgt en tijd neemt voor je eigen oefeningen, je neemt dan afstand van anderen en kan daarna weer beter functioneren’. Thank you, dat had ik even nodig! Teveel Karma Yoga werkt dus ook niet, dat had ik tijdens het schrijven van mijn scriptie over dit onderwerp ook al ontdekt.
De maaltijden zijn hier in stilte, maar niet iedereen houdt zich daar aan. Wij zitten tijdens het ontbijt aan tafel met Savitri en zij begint zelf een praatje over onze vorderingen. Ze wil graag weten wat wij in het dagelijks leven doen met yoga en meditatie. We praten verder over de mantra initiatie en dan blijkt toch weer dat de communicatie onderling hier niet helemaal geweldig is. Het is niet overgekomen dat wij voor deze week een persoonlijke mantra initiatie hebben aangevraagd bij de Swami. Als we dat nog willen moet dat snel gebeuren want hij vertrekt morgen om ergens anders een retraite te gaan geven. Snel gaan we naar zijn assistente May om een aanvraagformulier in te vullen. In de loop van de dag, na wat navraag van onze kanten en het invullen van het formulier, komt alles op gang en krijgen we te horen dat we vanavond na de meditatie verwacht worden op de kamer van de Swami voor een informatiegesprek. Ik vind het toch wel een beetje spannend en hoop dat mijn Engels goed genoeg is om de Swami te woord te staan. Hij is erg begripvol en aardig en de hogere energie is duidelijk te voelen in zijn aanwezigheid. Hij legt uit dat we de mantra initiatie nu kunnen doen of later, dat hangt af van het universum en we wachten af. Uiteindelijk komt het allemaal goed en ontvangen we allebei apart onze eigen mantra. Hoe dit ritueel in zijn werk gaat kan ik hier niet uitleggen, dat is een te persoonlijke ervaring. Je houdt de mantra voor jezelf en gebruikt die tijdens de meditatie in stilte. Nog een beetje confuus lopen we naar buiten, May heeft geregeld met de keuken dat er eten voor ons is bewaard en dat is erg fijn!
We eten in stilte en volgen de avondles, die deze keer over de acht stappen van Patanjali gaan en hoe dit uiteindelijk leidt tot meditatie. Ondanks dat het voor mij een bekend verhaal is, komen er door de uitleg van het Sanskriet toch weer nieuwe aspecten naar voren. Je kan merken dat de docenten hier geschoold zijn vanuit het Sanskriet waardoor de oude teksten uit het Sanskriet veel duidelijker worden weergegeven. Als wij een tekst onder ogen krijgen vanuit het Sanskriet, is die eerst vertaald in het Engels en daarna vanuit het Engels in het Nederlands waardoor er al twee verschillende interpretaties tussen kunnen zitten. Hier zitten we dicht bij de bron en dat voelt goed. De avond is snel om en we gaan terug naar onze cottage. Om de Swami te bedanken maken we een ‘offering’ die we morgen kunnen geven voordat hij weggaat. Hopelijk zien we Swami Ritavan in oktober in Nederland tijdens de Silence retreat, maar het kan zijn dat hij dan elders andere verplichtingen heeft. Het wordt een onrustige nacht, ik heb zoveel te verwerken dat ik moeilijk in slaap kom en ook ’s nachts nog een poos wakker ligt. Het is niet erg, het belangrijkste is dat ik vandaag weer een stap verder ben gekomen op mijn eigen Yoga pad.